Σκέφτομαι τις ιστορίες που διαλέγουμε κάθε φορά να “παίξουμε”.

Σκέφτομαι τους μικρότερους και μεγαλύτερους ανθρώπους των ομάδων μας, παιδιά, εφήβους, ενήλικες, να καταβάλουν κοπιαστική προσπάθεια να συνδυάσουν τις σκέψεις, τις ιδέες, τους στοχασμούς, τα σώματά τους ώστε να γίνουν κοινότητα.

Σκέφτομαι πως μόνο έτσι γίνεται να εξερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τις πράξεις των ηρώων όπως αυτές διαλέγονται μέσα από τις ιστορίες.

Σκέφτομαι εκείνη την αποφασιστική στιγμή που ο χρόνος διαστέλλεται ώστε να μπορούμε να βουτήξουμε μέσα στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας αποφασιστικά και εμείς.

Να αυτοσχεδιάσουμε, να παίξουμε ρόλους, να βάλουμε τους ήρωες να κάνουν όσα εμείς έχουμε επινοήσει για εκείνους ως προς τα γεγονότα της ιστορίας. Να διαλέξουμε και να πάρουμε την ευθύνη της επιλογής μας.

Και τότε σκέφτομαι εμάς, τους οδηγούς των ομάδων, που πρέπει να θέσουμε τις πιο ακριβείς ερωτήσεις, να εισάγουμε τα πιο ταιριαστά αντικείμενα ώστε να οδηγηθούμε σε όσο πιο πλούσιες και ποικίλες εκδοχές της πραγματικότητας. Της πραγματικότητας της ιστορίας και της ζωής.

Σκέφτομαι τον στόχο μας: Να κατανοήσουμε τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα.

Μα και να μοιραστούμε τα εργαλεία της έρευνάς μας με την κοινότητα.

Σκέφτομαι όλα αυτά και νοιώθω ευγνώμων για τις πολλές ευκαιρίες που είχα τα 15 αυτά χρόνια να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ.

Συνεχίζω καθώς κρατιέμαι από τα προηγούμενα αναζητώντας και νέους τρόπους.”

Πέγκυ Στεφανίδου-Τσιτσιρίκου.
Δ/ντρια Εργαστηρίου θεάτρου-Ξένια Καλογεροπούλου,
Εκπαιδευτικός θεάτρου (ΜΑ in Drama in Education)